Toen wij op vakantie gingen, hadden wij een afspraak staan bij een makelaar om een huis
te bezichtigen. 2 dagen voor ons vertrek kregen wij van de makelaar te horen dat het huis was verkocht.
Edwin had echter nog een ander huis op internet gevonden waar hij ook graag wilde kijken. Onder het mom van "van kijken kunnen we alleen maar leren" maakten wij een afspraak bij de makelaar van A la Campagne Immobilier in Pionsat.
Na een uur met haar gesproken te hebben over onze wensen en mogelijkheden gingen wij op pad.
Bij het huis aangekomen was daar gelijk een soort inslag in ons lijf. Wat een huis, wat een ligging, wat een mooi landschap!
We zijn het hele pand en bijgebouwen doorgelopen, een klein deel van het land op geweest (meer kon niet, want het gras stond bijna 1.50m hoog) We waren compleet onder de indruk.
Op de terug weg naar de camping hebben we even buiten Pionsat de auto langs de kant
van de weg gezet om elkaar eindelijk rechtuit te kunnen zeggen wat we vonden van het huis. (we vonden het niet zo zakelijk staan om ons enthousiasme te delen met de makelaar)
Van af toen is het grote piekeren begonnen. Dit was namelijk echt wat we zochten, het
had alles! (nou laat ik het zo zeggen, het heeft ruimte voor alle toekomstige wensen, want het heeft letterlijk alleen maar 4 muren en een dak).
Bij terug komst op de camping gelijk alle gemaakte foto's op de laptop gezet en wel 100x bekeken met elkaar. (we waren even niet zulke goede ouders voor Tess meer geloof ik) De hele verdere middag en avond tot diep in de nacht gepraat. En steeds die zelfde vraag, wat moeten we nou?
De volgende dag hebben we besloten om de makelaar nog een keer te bellen met de vraag of wij nogmaals konden gaan kijken bij het huis, maar dan zonder haar. Gewoon even met z'n drieën. Dat was gelukkig geen enkel probleem. Dus een afspraak gemaakt voor de 26ste.
26 juni 2013: 2e bezichtiging
Na de aanschaf van een schetsboek, potlood en een rolmaat, rond de klok van 11 uur de sleutels opgehaald op het makelaars kantoor. Eerst weer een uitvoerig gesprek met haar. Want door al dat denken waren er ook een hoop vragen omhoog gekomen. En gelukkig was zij zo geduldig om al deze vragen voor ons te
beantwoorden.
Na dat gesprek in de auto op naar het huis.
We hadden inmiddels wat tips van de camping eigenaar, waar we stonden, gekregen. Waar we op moesten letten. En ook een paar laarzen kunnen lenen om het land goed over te kunnen lopen. Want in dat hoge gras willen nog wel eens slangen zitten en dan loop je liever niet op je slippers.
Bijna 3 uur zijn we er geweest. Alles grondig bekeken, gemeten, bedacht en vooral "gevoeld". Wat een rust, wat een uitzicht, wat een stilte! HEERLIJK!
Op de terugweg de sleutels bij de makelaar afgeleverd en toen maar eens in een dorpje een heerlijke "plate du jour" en een over heerlijk frans glaasje wijn genomen.
Bij terugkomst op de camping onze ervaringen gedeeld met de camping eigenaren en alle plussen en minnen op een rij gezet.
En natuurlijk weer veel gepraat en gepiekerd onderling, brengen we een bod uit of niet? De tijd is gunstig, de markt is gunstig, maar is het niet te snel, kunnen we het nu al wel... en nog meer van dat soort vragen.
Begin van de avond de makelaar nog maar weer eens gebeld. Of we morgen langs konden komen.
's middags zouden we vertrekken naar een camping vlak bij Parijs, want de volgende dag stond Disney op het programma. Even quality time voor Tess!
27 juni 2013:
Na de hele nacht weer te hebben gepiekerd waren we er over uit, we gaan een bod uitbrengen.
's morgens om 9uur zaten we weer bij de makelaar. (geen hap door mijn keel kunnen krijgen) en hebben wij ons bod neergelegd.
Zij zou contact gaan zoeken met de eigenaar van de woning en ons, of de zelfde avond of de volgende dag terug bellen met het antwoord. Nou dat werd dus duimen geblazen.
De avond ging voorbij zonder telefoontje. Wij vonden dat gunstig, want dat zou kunnen betekenen dat ons bod niet gelijk van tafel was geveegd maar dat er over nagedacht werd.
28 juni 2013:"het" telefoontje!
Met al 1 oet in Disney gaat de telefoon, het is Désirée; de makelaar. Het bod is na overleg met de bank afgewezen, maar er is wel een tegenbod. (De bank heeft in Frankrijk inspraak, want je mag niet met een te grote rest schuld achter blijven als verkopende partij)
We overleggen dat we einde van de middag laten weten wat ons antwoord op dit bod is.
Maar nadenken in Disney met een kind wat zo ontzettend aan het genieten is, valt niet mee. We gaan op een terrasje zitten, nemen een kop koffie en kijken elkaar aan en het besluit is genomen: we doen het!!!!
's middags bellen we Désirée met het antwoord.
vanaf nu gaat het hele circus in werking.
AHHHHH "WE HEBBEN EEN HUIS GEKOCHT IN FRANKRIJK"!!!!!!!