21 september 2013
We hebben vandaag in Apeldoorn een 2e caravan op de kop getikt. Hiermee creëren wij extra slaap plaatsen bij het huis en hoeven de kinderen niet in een tentje te slapen.
De volgende keer gaat deze (mooi paars met roze!!!) caravan mee naar Frankrijk!
19 oktober 2013 Herfstvakantie … Het begin!
Enige tijd geleden heb ik de hele avond zitten tikken op de laptop om een vervolg te geven op het vorige stukje, foto’s erbij van de caravan etc.
Ik had alleen een berichtje van mijn laptop gemist, dat ie binnen enkele minuten zou updaten en daarna afsluiten. En PLOP! Weg was alles. Ik baalde zo erg, dat ik dacht “dan het hele verhaal maar in een verkorte versie na de herfstvakantie”. En dat is nu!
Vlak voor de herfstvakantie kregen wij te horen dat wij (nog) geen septic tank zouden hebben (dus geen afvoer van de wc en douche), omdat ons dossier was zoek geraakt bij de gemeente. Hierdoor was er flinke vertraging opgelopen en daarna besloot de persoon die het geheel moet keuren (om een septic op “norm” te kunnen krijgen zoals dat heet) dat er vooraf ook nog één of ander grond onderzoek moest plaats vinden
(geldklopperij???). En voordat die afspraak een keer gemaakt was met deze meneer….Tja en dan…?
Nou opzoek naar een chemisch toiletje/ porta pottie dan maar. (dat kon ook nog wel mee gesjouwd worden).
Douchen konden we wel, want dat water kon wel weg lopen over het land.
De dag van vertrek werd onze paarse (barbie, bassie & adriaan, pipo de clown, en weet ik wat voor namen dat ding al heeft gehad) caravan volgestopt met gereedschap, helmen, kluskleding, bosmaaier etc.
’s nachts om 2.00u vertrokken wij (Ed, Nat, Tim, Thijs en Tess en niet te vergeten de hond) richting Frankrijk.
We zijn zo achterlijk vroeg vertrokken, omdat we eenmaal daar eerst een flink stuk grasland moesten maaien alvorens we ook maar 1 caravan op zijn plek konden zetten.
Na een enigszins vermoeiende reis en een bezoek aan de intermarché arriveren we dan eindelijk om 14.30u bij ons huis! En geloof me, dat is best een raar gevoel!
Als eindelijk de caravans op hun plek staan is het tijd voor een goed glas wijn en niet veel later voor de thuis al bereidde “boeuf bourgion” en weer niet veel later voor een lekker bed.
Als we zondag ochtend opstaan is het na het ontbijt dan eindelijk echt tijd voor de eerste klussen.
Vanaf dan gaat elke ochtend de wekker om half 8, starten we rond 9 uur het klussen tot een uur of half 2, dan is het namelijk tijd voor de lunch en na de lunch wordt er tot ongeveer half 6 door gewerkt. Om daarna in het zonnetje een heerlijk koud biertje te drinken.
Maar wat hebben we nou daadwerkelijk gedaan deze week?
Op advies van een aannemer zijn we gestart met de sloop van, de aan het huis vastzittende hout hok.
Dit hok bracht de constructie van het huis in gevaar als het nog veel langer zou blijven zitten.
Het moest ook met beleid worden afgebroken, anders kon er schade aan de muur van het huis ontstaan.
Aan de schuur, die tegen over het huis staat, zaten allemaal stalletjes. Dit maakte de doorgang op het erf smal. Dus deze stallen zijn ook afgebroken. Ook dit moest weer met beleid. (want anders kwam hier de dakconstructie van de schuur weer in gevaar. Ja het is een echte vakman geweest die dit in elkaar heeft gezet, haha)
Maar het geen zat zo goed en in elkaar getimmerd, dat het een tijdrovende klus was om af te breken.
Met een deel van het hout wat hier vanaf is gekomen gaat Edwin een werkbank maken. Want dat is wel handig om te hebben.
Verder is het plafond van de keuken er uitgegaan. Dit had meerdere redenen. Ten eerste omdat er een hijs wiel op 1 hoog stond die niet via de trap naar beneden kon.
Ten tweede omdat het plafond/ vloer van de kamer er boven giga krom was. Daar konden we niets mee. En tot slot omdat ons werd aangeraden de houten balken met een of ander goedje te behandelen, zodat insecten niet de boel weg zouden knagen. En nu konden we er mooi van alle kanten bij om het te
behandelen. Dus dat hebben we ook gedaan.
Ik heb mij deze week bezig gehouden met het terrein.
Bij aankomst hadden we een deel weiland gemaaid om de caravans neer te zetten, maar de rest moest natuurlijk ook van dat land.
1.5 ha wordt jaarlijks door een boer gemaaid, die in ruil daarvoor het hooi mag hebben. Hij heeft beloofd dat te blijven doen (nu maar hopen dat hij woord houdt).
Maar die andere (bijna) halve hectare moest dus nog. En daar was het gras ongeveer 1.20 mtr hoog.
Een flinke klus dus. Ik ben er 2 dagen in mijn eentje mee bezig geweest en 1 ½ dag met extra hulp van Thijs.
Ook was het de tijd van het jaar om fruitbomen te snoeien. En aangezien wij een soort van boomgaard hebben waar onder andere 2 verwaarloosde appelbomen in staan, heb ik die ook gesnoeid. In Nederland had ik al informatie ingewonnen bij een kweker hoe en of ik de bomen nog kon redden. Dus ik ben benieuwd wat ze gaan doen. Er zit in ieder geval een middag liefde in!
Ook de rest van de bomen zijn waar nodig aan de beurt geweest. Er waren er een hoop met dood hout, gebroken takken. Ik heb het geprobeerd zo goed mogelijk te herstellen in de hoop dat het weer een mooie boomgaard gaat worden.
En verder was ons terrein overwoekerd met bramen struiken. Dat heb ik ook grondig aangepakt.
Nou kon ik niet hele dagen achter elkaar door werken, aangezien Tess er ook nog is. Dus af en toe moest ik mijn werkzaamheden even neer leggen om een potje te kaarten, een spelletje yatzee te spelen, boekje voor lezen of gewoon even samen te keuvelen.
Met z’n alle zijn we 1 dag naar de stad geweest. Bouwmarkten bezoeken en onze eerste eigen boom gekocht. Die hebben we als symbool geplant.
En 1 middag was het mama en Tess tijd. Die middag zijn we er samen op uit getrokken om de omgeving te verkennen. Samen hebben we een heerlijke wandeling gemaakt en bij terugkomst een heleboel spelletjes gespeeld.
En op zondag was het weer tijd om te vertrekken. Moe maar zeer voldaan en met pijn in ons hart reden we weer terug naar Nederland. We hadden best nog wel wat langer willen blijven.
Op het moment van schrijven van dit stukje zit Edwin met de bouwmarkt gids op schoot, te bedenken hoe of wat. De volgende keer dat we er heen gaan, gaan we ook daadwerkelijk opbouwen! En daar kijken we erg naar uit!